ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΡΩΜΗ

1. ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΡΩΜΗ

Το βυζαντινό κράτος συνδέει την ύπαρξη του με το έργο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α΄ (272-337μΧ)

Τα μέτρα που έλαβε ο Κωνσταντίνος Α΄ για την ανόρθωση του Ρωμαϊκού Κράτους

ë       Ίδρυση Κωνσταντινούπολης

ë       Δικαίωμα στους Χριστιανούς να λατρεύουν το Θεό τους

ë       Διαχωρισμός πολιτικής-στρατιωτικής εξουσίας

ë       Κυκλοφορία χρυσού νομίσματος («χρύσινος», «solidus»).

Α. Ίδρυση της Κωνσταντινούπολης.

Μεταφορά του κέντρου (της πρωτεύουσας) της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τη Δύση στην Ανατολή.

Το 324 μΧ ο Κωνσταντίνος Α γίνεται μονοκράτορας:

ü        Νίκησε τον Λικίνιο (αυτοκράτορα του ανατολικού κράτους)

ü        Αποφασίζει την ίδρυση νέου διοικητικού κέντρου

Η επιλογή της συγκεκριμένης θέσης (αρχαίο Βυζάντιο) οφειλόταν:

ë      στη γεωπολιτική της σημασία(σταυροδρόμι Ασίας Ευρώπης)

ë      στη μεγάλη εμπορική σημασία

Οι κυριότεροι λόγοι της ίδρυσης της Κωνσταντινούπολης ήταν οι εξής:

þ      Η Ανατολή παρείχε ισχυρή οικονομία και ακμαίο πληθυσμό.

þ      Οι Χριστιανοί –σ΄ αυτούς στηρίχτηκε πολιτικά ο Κωνσταντίνος Α΄- ήταν πολυπληθέστεροι στην Ανατολή.

þ      Στις πόλεις της Ανατολής υπήρχαν θρησκευτικές συγκρούσεις.

þ      Η απόκρουση των Γότθων (στο Δούναβη) και των Περσών (στον Ευφράτη) ήταν από τη θέση αυτή ευκολότερη.

Οικοδομική:

þ      Η Κωνσταντινούπολη (εγκαίνια στις 11 Μαΐου 330) χτίστηκε με βάση το ρυμοτομικό σχέδιο της Ρώμης. Προικίστηκε και στολίστηκε με:

Τείχη, λεωφόρους, πλατεία (forum),έργα τέχνης

το Ιερόν Παλάτιον, το κτίριο της Συγκλήτου

δεξαμενές, λουτρά ,εκκλησίες

Ο πληθυσμός αναπτύχθηκε ραγδαία:

þ      Στις αρχές του 5ου αι. αριθμούσε 150.000 κατοίκους.

þ      Στα μέσα του 6ου αι. αριθμούσε 300.000 κατοίκους.

Β. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Κωνσταντίνος ευνόησε τους Χριστιανούς γιατί πίστευε ότι ο Χριστιανισμός θα ξανάφερνε την ενότητα στο Ρωμαϊκό Κράτος.

Μέτρα υπέρ των Χριστιανών

þ      Μεταφέρει το Χριστόγραμμα από το λάβαρο στα νομίσματα (312μΧ).

þ      Προχωρά σε νομοθετικές ρυθμίσεις. Εξέδωσε ευνοϊκούς νόμους για τους Χριστιανούς

þ      Με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (313μΧ), εξισώνει τους Χριστιανούς με τους πιστούς των άλλων θρησκειών. (ανεξιθρησκία)

þ      Παύει τους διωγμούς κατά των Χριστιανών (από το 324μΧ).

þ      Με την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325μΧ) καταδικάζει τις αιρέσεις και επαναφέρει την ειρήνη στην Εκκλησία και την Αυτοκρατορία.

Αίρεση: διαφορετικές ερμηνείες των ιερών κειμένων από εκείνες που δεχόταν η επίσημη Εκκλησία ως ορθές (ορθό δόγμα, ορθοδοξία) Οικουμενική Σύνοδος: συναθροίσεις των ηγετών της Εκκλησίας του Χριστού απ’ όλα τα μέρη της Αυτοκρατορίας.